El rapón, una torta de maíz arriquecida con embutíu

Una receta tradicional del occidente asturianu

El maíz salvó la vida a miles d'asturianos va dellos sieglos. Entró n'España fai más de 400 años y fízolo al traviés del occidente asturianu, por eso ye tan importante nos conceyos d'esta contorna. La so fariña inda sigue emplegándose anguaño en munches ellaboraciones culinaries como'l rapón o "la rapela", como se-y llama en casa de Lourdes Iglesias.

Lleva fariña de maíz, fariña de trigu, lleldu, agua, sal y un rellenu llibre, que principalmente lu componen tocín, chorizu y cebolla. La so apariencia ye similar a la empanada, pero nun tien que ver y el resultáu final depende de la calidá de los productos qu'emplegamos.

Tres compactar la masa colos ingredientes hai qu'estendela na bandexa del fornu. Ehí ye onde intervién la berza, unu de los elementos más llamativos d'esti manxar. Yera d'antiguo, el papel del fornu actual.

Una ellaboración lenta, a la qu'hai qu'acoricar y que lleva tiempu si se quier un resultáu prácticamente perfectu. Una receta qu'utiliza productos que d'antiguo nun faltaben nunca nos llares, sobre manera nos de zones más rurales.

Como socede con otros munchos casos, recetes como la del rapón tán escaeciéndose. En casa de Lourdes inda hai tradición y nun tán dispuestos a perdela. Una xera complexa, pero posible gracies al  llabor de munches y munchos vecinos que se nieguen a qu'ellaboraciones como'l rapón desapaezan.