Una ayalga histórica en Salas

El manuscritu demuestra la influencia de les muyeres nel Medievu

Cuasi dos sieglos dempués y tres un percorríu d’unes siete hores per tierres castellanes ye lo que tardó en volver, escoltáu por seis dotaciones de la Guardia Civil, el pergamín orixinal que dio llugar va 1.000 años al Monesteriu de Curniana. Ye la cuarta vegada que l’Archivu Históricu Nacional fai un despliegue asemeyáu.

D’ente los 200.000 documentos medievales que caltién, malapenes unes decenes son milenarios como’l manuscritu salense. Esti prueba que la so fundación foi xera d’una muyer, noble, la infanta Cristina, fía del rei lleonés Vermudo II y de Velasquita.

Sobre una piel de corderu l’amanuense de nome Gogojito trazó con lletra elegante en tinta de nuez d’agalla y cuidada prosa en llatín esti documentu públicu que roblen unes 30 personalidaes. Nos 500 años la Orde francesa de Cluny apoderóse de la fundación del monesteriu hasta que nel sieglu XVII alcontróse intramuries esta vitela doblada con procuru. El manuscritu da cuenta detallada de la influencia de las muyeres nel Medievu.

La robla de la reina Velasquita y la cenciella cruz cola que robló la so fía, dueña y señora del monesteriu de San Salvador, podrán vese dende mañana y hasta’l sábadu viniente na esposición Testamentum, nel Archivu Provincial d’Asturies.

Los medievalistes dicen qu’esta escritura del pasáu ye un manxar.